BLOG: December stress

December, twee keer met je ogen knipperen en  het is alweer december! Zo cliché, maar de tijd vliegt voorbij.  De maand van gezelligheid en familytime, maar ook de maand van veel te veel cadeau’s, chaos en chocolade. En als de Sint nog maar net zijn met fluweelrood bedekte derrière naar ons toe heeft gekeerd, staat het verjaardagsfeestje van onze zoon alweer op de stoep. De jute zak kan weer naar de zolder en de verjaardagsslinger krijgt een plek in de kerstboom. December had eigenlijk 60 dagen moeten hebben, dan kon je tussendoor nog een beetje ademhalen.

Ieder jaar is dit een heikel punt bij mij. Ieder jaar probeer ik zo tactisch mogelijk de massa aan cadeaus te regisseren, door hints te geven aan de rest van de familie. Al enkele weken voor het Sint festijn begint het al… de vraag waar het verlanglijstje van onze kinderen blijft. Mijn ‘heikel-punt-sensor’ gaat meteen aan, mijn eerste gedachte is ‘niks’, ik weet zelf al amper waar ik ze nog blij mee kan maken en mijn gedachte dwalen af naar de bergen speelgoed ,die vaak door moeders opgeruimd mag worden.

Dat deze gedachte geen zoden aan de dijk zet zorgt ervoor dat het plaats maakt voor gedachte nummer twee. ‘Praktische cadeaus’, zoals opbergdozen voor al het speelgoed. Oké, ook ik ben kind geweest en ik kan me goed voorstellen dat het halleluja gevoel meteen naar beneden keldert bij het krijgen van een Curver opbergbox ipv een nieuwe pop.

‘Geef ze een abonnement op de dierentuin cadeau’, opperde ik. Maar dat is dan volgens oma niet echt een cadeau, want een cadeau moet iets ‘tastbaars’ zijn. December… hoe gezellig je dan ook hoort te zijn, ik verheug me alweer op januari.  

Ik wil het plezier van de kids niet bederven, echt niet. Maar inmiddels moet je ook opletten dat je het plezier van de ‘ gever ‘ niet verpest. Ik vind dat zo lastig.. De kinderen worden overladen met cadeaus en er is altijd maar 1 ding waar mee gespeeld kan worden. Ik wil geen prullen in huis. Ik wil niet nog meer onnodig afval. Ik wil een kinderfeest en er mag zeker iets uitgepakt worden, maar laten we vooral ook beseffen dat wij bevoorrecht zijn dat we cadeautjes kunnen schenken aan onze kinderen. Ik zou ze zo graag bewust willen maken dat ze duurzaam met spullen om moeten gaan. Maar hoe doe ik dat als de grote mensen het al niet kunnen?

Zucht, decemberstress, hier in huis alleen nog maar cadeaus waar we echt blij van worden, iets waar ze al heel lang naar uitkeken of een nieuw trainingspak omdat ze eruit zijn gegroeid. Ik zie het liefst een truitje van een duurzame organische stof, dan 5 truitjes omdat ze zo goedkoop waren. Het lijkt alsof ik zo ondankbaar ben soms. Dat hetgeen wat ze krijgen niet goed is, maar daar gaat het niet om. Geef kinderen herinneringen. Ga naar de film, of het bos, de speeltuin of kamperen, bak koekjes en vertel verhalen en sluit de dag af met een ‘ tweedehands’ gezelschapsspel. Dat is toch wat we allemaal willen? Of wil deze moeder dat alleen maar?

Hoe doen jullie dat dan? Mama’s help?